LEPEL SPELIn de weken dat Jenna en Adriaan bij ons logeerden, leerden ze ons een spel dat zij in Afrika veel spelen. Het ‘lepel spel’.Het is een variant te zijn op onze Nederlandse stoelendans.Ken jij het?

LOSLATENAls gezinshuisouders en pleegouders doen we alles wat in ons vermogen ligt. Nog kan het zo zijn dat wij niet de aangewezen persoon blijken te zijn voor een kind.Als een van de andere betrokken partijen anders besluit, dan is het zo. Ook als ik het er niet mee eens ben. Zelfs al weet ik dat ik alles gedaan heb wat er mogelijk was.Jarenlang worstelde ik daar mee. Ik heb de zorg op me genomen en dus zal ik het afmaken. Ik maakte daar een denkfout – want wie ben ik?!Het doet niets af aan mijn verantwoordelijkheden, professionaliteit en moederschap.Deze situaties laten zien dat iedereen wordt ingezet om kinderen een veilig thuis te bieden, een heel dorp.#ittakesavillagetoraiseachild

EVA | BINKIEIk ben nooit een hele grote hondenfan geweest, sterker nog; als ik de mogelijkheid heb om met een grote boog om ze heen te lopen, doe ik dat.Toen ik in januari 2021 twee weken oppaste in De Stal, kwam ik mezelf daarin flink tegen. De hond lag ‘s nachts altijd bij de voordeur en elke keer als ik naar het toilet moest, lag Binkie daar altijd keurig in haar mand bij de voordeur, en had ik geen mogelijkheid om haar te ontwijken.Afgelopen zomervakantie kwam Binkie 3 weken logeren bij mij thuis, omdat het gezinshuis op vakantie was. De eerste dagen vond ik het maar niks. Na verloop van tijd merkte ik toch dat ik het eigenlijk best gezellig vond dat ze me altijd bij binnenkomst enthousiast begroette.We bouwden een band op. Uitlaten vond ik nog steeds best eng, dus ik was erg dankbaar dat mijn huisgenoot die taak op zich nam.Sinds ze die drie weken bij ons heeft gelogeerd, is er een vast patroon ontstaan op donderdagavond. Als ik de kinderen op bed leg wordt ze meestal ongeduldig.Ze loopt dan de trap op naar boven en komt even kijken hoe lang het nog duurt. Vervolgens gaat ze halverwege de trap staan piepen.Wanneer ik klaar ben rent ze de trap af en gaat bij de achterdeur staan kwispelen. Met andere woorden; ze wil spelen in de tuin.Wanneer ik daar geen gehoor aan geef houd ze het piepen gestaag een half uur tot een uur vol. Daarna geeft ze het op.Kortom, zodra de kinderen op bed liggen is het tijd voor Binkie.

De meeste kinderen die bij ons komen hebben als perspectief opgroeien tot volwassenheid in ons gezinshuis. En soms gebeurd er een wonder, dat het kind weer terug mag naar huis. Dat de ouders zich 100 slagen in de rondte hebben gewerkt. Dan is het super mooi om een kind weer terug naar huis te kunnen begeleiden, naar hun eigen huis, hun eigen papa en/of mama.Natuurlijk hoor je reacties; ga je het kind niet missen? Absoluut, ze zitten allemaal in ons hart. Maar hoe goed is het, dat alle partijen hebben kunnen bereiken dat er dus weer een terugkeer naar huis mogelijk is. Dat is en blijft altijd het mooiste.Hoe bijzonder is het dan om een kind weer terug te geven aan haar eigen moeder, om knuffels te krijgen en dat je bedankt wordt voor alle goede zorgen. Dat het de moeder ontzettend raakte dat we de liefde voor haar kind konden delen, de zorgen konden delen en de opvoeding konden delen. En hoe rijk is het dat wij weer naar de achtergrond gaan, dat een moeder met al haar liefde en al haar kunnen haar eigen kind weer onder haar dak mag hebben, elke dag, 24 uur. Bij het naar bed brengen en opstaan.Na drie perspectiefonderzoeken konden wij hard op de rem gaan staan in het belang van het kind. Er gaat mee naar huis; tassen vol herinneringen, dozen vol liefde en taart om het te vieren. Ze is weer thuis!We gaan haar absoluut missen, ze gaat niet naar een groep of ander gezinshuis, ze gaat terug naar haar eigen thuis…Team Stal

GASTVRIJHEIDTijdens het verblijf van Dylan en Marieke in Nederland, kwamen Jenna & Adriaan met hen mee uit Afrika. Wij boden ze die 3 weken een plekje in de Stal.Vreemde mensen in huis, en dat voor een aantal weken, gaf altijd escalaties binnen het gezin. Deze keer niet. Dat komt omdat alle kinderen de Stal als thuis ervaren. Vanuit die positie verwelkomden ze onze gasten. Een rijke gewaarwording! Ze genoten van alle extra’s zoals samen koken en spellen.We hebben ze zo veel mogelijk kennis laten maken met alles wat typisch Nederland is. Fietsen, haring eten, bloemen bekijken, in klederdracht op de foto en een bezoek aan Madurodam. Ik zag de schoonheid van ons kikkerland door hun ogen – klein en tegelijkertijd veel en mooi.Het was puur genieten!

ACCEPTATIEOok in een gezinshuis kan de zon niet altijd schijnen.Kan ik de zon niet altijd laten schijnen.Het is als de seizoenen.Het kan niet altijd zomer zijn.Harde winters horen er ook bij.NU is dit wat het is.Ik gun mijzelf dit.Is het winter, dan is het nu winter.Ook al is het hard bikkelen.De lente komt.NU zoek ik naar manieren om warmte te vinden in de winter, met een dekentje.Is het genoeg?Het mag genoeg zijn.

Collin - MUZIEKHebben jullie dat ook dat je je helemaal kwijt kunt raken in muziek van een bepaalde artiest?Ik heb dat met Taylor Swift. Haar muziek raakt me, ik kan mij erg herkennen in de lyrics. Ik luister ernaar op de fiets en als ik mijn kamer opruim. Mooi hè dat muziek dat kan doen.Met welke artiest heb jij dit?

HartverwarmendWe hadden een aanvraag gedaan voor ons jongste schaapje. We kregen een hartverwarmend mailtje terug dat we een bestelling mochten plaatsen voor al onze schaapjes. Vandaag alles binnen gekregen en ontvangen met gejuich en de opperste verbazing van: ‘huh, en ze kennen ons niet eens?’ Wat zullen ze heerlijk slapen onder hun nieuwe deken, gemaakt met liefde. Bedankt!!!

T(HUIS)Op de foto zie je Jahlisia, tijdens een van haar middagen bij Margriet en haar gezin.Regelmatig is ze bij hen en doet ze mee in hun dagelijks leven.Geniet met volle teugen van de aandacht die ze krijgt en het feit dat ze niet hoeft te delen met alle andere pleegkinderen.Ze vindt er een extra thuis met mensen die mee willen doen in haar leven. Jahlisia wordt gezien om wie ze is. Ze hoort erbij en dat voelt ze.It takes a village to raise a child.Je beseft je niet half hoe gemakkelijk je van betekenis kunt zijn om een kind zich thuis, gezien en geliefd te laten voelen. Het hoeft ook niet ingewikkeld, groots of duur te zijn – het gaat erom dat het uit je hart komt en je er plezier aan beleeft.Ga onderzoeken wat bij jou past. Of dat nu voltijd pleegzorg, weekend opvang of een dag quality time is. Die en alles daar tussenin doet er toe!Onderschat jouw aandacht en tijd niet die je geeft.💚

BEZOEKREGELINGVoor alle kinderen die wij in ons gezinshuis opgenomen hebben, is er een bezoekregeling met hun biologische ouders. Deze momenten van samenzijn vinden plaats onder begeleiding op locatie.Door de tijd heen zie je bij sommige kinderen dat de herstelperiode tussen de bezoeken te kort is. Het kan een hoop van ze vragen. Dit uit zich met name in gedrag dat escaleert en opvlammende emoties als verdriet, pijn en boosheid. Ten alle tijden wil je voorkomen dat een kind ‘kapotter’ terugkomt dan hij of zij naar het bezoekmoment vertrok.De kinderen worden ouder, mondiger ook. We zien dat ze zich meer en meer (durven) uitspreken. Niet alleen bij ons, ook bij hun voogd geven ze aan wat ze wel of niet willen en kunnen.De voogden horen hen. Er is naar ze geluisterd en er werd gehandeld. Ze hoeven niet weer over hun eigen grenzen heen te gaan. De kinderen gebruiken hun stem EN worden serieus genomen – waarbij alle ruimte naar de toekomst opengelaten wordt.

Eva | Oeps!Tijdens mijn eerste maanden als pedagogische medewerker in De Stal, wilde het nog wel eens gebeuren dat dingen niet helemaal gingen zoals gepland. Of juist samen met de planning niet helemaal lekker liepen.Ik weet nog dat ik soms dacht: ‘ik krijg dit nooit onder de knie’. Nu kan ik keihard lachen om een aantal van die ‘oeps!’ situaties.Zoals tijdens de vakantie van Lobat en Maart in januari 2021. De kinderen hadden die dag scouting en vroegen mij of ze elkaars haren mochten doen. Ik vond het prima, niet realiserende dat er die dag een groepsfoto werd gemaakt… Ze zagen eruit alsof ze zo hun bed uit waren gerold.Koken wilde ook niet altijd lukken. Voor zo’n groot aantal kinderen koken vond ik een ware uitdaging. Het uiteindelijke resultaat op de borden oogde altijd teleurstellend. Steevast vergat ik tijdens het opscheppen willekeurig een van de borden van de kinderen. Dat werd al snel een onderlinge weddenschap bij de kinderen: Wie gaat Eva vandaag vergeten?In een gezinshuis werken is schakelen, schakelen en nog eens schakelen. Nu, ruim een jaar in dienst, zie ik mezelf schakelen en plezier hebben. Het gebeurt nauwelijks nog dat er een kind aan tafel zit met een beteuterd gezicht achter een leeg bord 😅

Ik zag hem zichzelf door de dagen heen slepen. Herkende dat zware gevoel van geestelijke en lichamelijke uitputting. Maart had rust nodig dus boekte ik een hotel voor hem waarna we hem met zijn allen uitzwaaiden.Tijd en ruimte voor jezelf. Met jezelf. De deur achter je dicht trekken voor een aantal dagen en puur en alleen voor jezelf zorgen. Voor sommige klinkt het heerlijk, anderen krijgen er bijna paniek van. Hoe dan?!De periodes waarin we niet letterlijk samen thuis zijn en leven, verdiepen iedere keer ons besef en de bevestiging dat dit precies het leven is dat we willen leven.Maart en ik hebben elkaar ongelooflijk nodig om te kunnen zijn wie we zijn. Wij kunnen en willen niet zonder elkaar. Zijn het meest gelukkig als we bij elkaar zijn.Daarvoor is het nodig om zo nu en dan niet bij elkaar te zijn.