GASTVRIJHEIDTijdens het verblijf van Dylan en Marieke in Nederland, kwamen Jenna & Adriaan met hen mee uit Afrika. Wij boden ze die 3 weken een plekje in de Stal.Vreemde mensen in huis, en dat voor een aantal weken, gaf altijd escalaties binnen het gezin. Deze keer niet. Dat komt omdat alle kinderen de Stal als thuis ervaren. Vanuit die positie verwelkomden ze onze gasten. Een rijke gewaarwording! Ze genoten van alle extra’s zoals samen koken en spellen.We hebben ze zo veel mogelijk kennis laten maken met alles wat typisch Nederland is. Fietsen, haring eten, bloemen bekijken, in klederdracht op de foto en een bezoek aan Madurodam. Ik zag de schoonheid van ons kikkerland door hun ogen – klein en tegelijkertijd veel en mooi.Het was puur genieten!

ACCEPTATIEOok in een gezinshuis kan de zon niet altijd schijnen.Kan ik de zon niet altijd laten schijnen.Het is als de seizoenen.Het kan niet altijd zomer zijn.Harde winters horen er ook bij.NU is dit wat het is.Ik gun mijzelf dit.Is het winter, dan is het nu winter.Ook al is het hard bikkelen.De lente komt.NU zoek ik naar manieren om warmte te vinden in de winter, met een dekentje.Is het genoeg?Het mag genoeg zijn.

Collin - MUZIEKHebben jullie dat ook dat je je helemaal kwijt kunt raken in muziek van een bepaalde artiest?Ik heb dat met Taylor Swift. Haar muziek raakt me, ik kan mij erg herkennen in de lyrics. Ik luister ernaar op de fiets en als ik mijn kamer opruim. Mooi hè dat muziek dat kan doen.Met welke artiest heb jij dit?

HartverwarmendWe hadden een aanvraag gedaan voor ons jongste schaapje. We kregen een hartverwarmend mailtje terug dat we een bestelling mochten plaatsen voor al onze schaapjes. Vandaag alles binnen gekregen en ontvangen met gejuich en de opperste verbazing van: ‘huh, en ze kennen ons niet eens?’ Wat zullen ze heerlijk slapen onder hun nieuwe deken, gemaakt met liefde. Bedankt!!!

T(HUIS)Op de foto zie je Jahlisia, tijdens een van haar middagen bij Margriet en haar gezin.Regelmatig is ze bij hen en doet ze mee in hun dagelijks leven.Geniet met volle teugen van de aandacht die ze krijgt en het feit dat ze niet hoeft te delen met alle andere pleegkinderen.Ze vindt er een extra thuis met mensen die mee willen doen in haar leven. Jahlisia wordt gezien om wie ze is. Ze hoort erbij en dat voelt ze.It takes a village to raise a child.Je beseft je niet half hoe gemakkelijk je van betekenis kunt zijn om een kind zich thuis, gezien en geliefd te laten voelen. Het hoeft ook niet ingewikkeld, groots of duur te zijn – het gaat erom dat het uit je hart komt en je er plezier aan beleeft.Ga onderzoeken wat bij jou past. Of dat nu voltijd pleegzorg, weekend opvang of een dag quality time is. Die en alles daar tussenin doet er toe!Onderschat jouw aandacht en tijd niet die je geeft.💚

BEZOEKREGELINGVoor alle kinderen die wij in ons gezinshuis opgenomen hebben, is er een bezoekregeling met hun biologische ouders. Deze momenten van samenzijn vinden plaats onder begeleiding op locatie.Door de tijd heen zie je bij sommige kinderen dat de herstelperiode tussen de bezoeken te kort is. Het kan een hoop van ze vragen. Dit uit zich met name in gedrag dat escaleert en opvlammende emoties als verdriet, pijn en boosheid. Ten alle tijden wil je voorkomen dat een kind ‘kapotter’ terugkomt dan hij of zij naar het bezoekmoment vertrok.De kinderen worden ouder, mondiger ook. We zien dat ze zich meer en meer (durven) uitspreken. Niet alleen bij ons, ook bij hun voogd geven ze aan wat ze wel of niet willen en kunnen.De voogden horen hen. Er is naar ze geluisterd en er werd gehandeld. Ze hoeven niet weer over hun eigen grenzen heen te gaan. De kinderen gebruiken hun stem EN worden serieus genomen – waarbij alle ruimte naar de toekomst opengelaten wordt.

Eva | Oeps!Tijdens mijn eerste maanden als pedagogische medewerker in De Stal, wilde het nog wel eens gebeuren dat dingen niet helemaal gingen zoals gepland. Of juist samen met de planning niet helemaal lekker liepen.Ik weet nog dat ik soms dacht: ‘ik krijg dit nooit onder de knie’. Nu kan ik keihard lachen om een aantal van die ‘oeps!’ situaties.Zoals tijdens de vakantie van Lobat en Maart in januari 2021. De kinderen hadden die dag scouting en vroegen mij of ze elkaars haren mochten doen. Ik vond het prima, niet realiserende dat er die dag een groepsfoto werd gemaakt… Ze zagen eruit alsof ze zo hun bed uit waren gerold.Koken wilde ook niet altijd lukken. Voor zo’n groot aantal kinderen koken vond ik een ware uitdaging. Het uiteindelijke resultaat op de borden oogde altijd teleurstellend. Steevast vergat ik tijdens het opscheppen willekeurig een van de borden van de kinderen. Dat werd al snel een onderlinge weddenschap bij de kinderen: Wie gaat Eva vandaag vergeten?In een gezinshuis werken is schakelen, schakelen en nog eens schakelen. Nu, ruim een jaar in dienst, zie ik mezelf schakelen en plezier hebben. Het gebeurt nauwelijks nog dat er een kind aan tafel zit met een beteuterd gezicht achter een leeg bord 😅

Ik zag hem zichzelf door de dagen heen slepen. Herkende dat zware gevoel van geestelijke en lichamelijke uitputting. Maart had rust nodig dus boekte ik een hotel voor hem waarna we hem met zijn allen uitzwaaiden.Tijd en ruimte voor jezelf. Met jezelf. De deur achter je dicht trekken voor een aantal dagen en puur en alleen voor jezelf zorgen. Voor sommige klinkt het heerlijk, anderen krijgen er bijna paniek van. Hoe dan?!De periodes waarin we niet letterlijk samen thuis zijn en leven, verdiepen iedere keer ons besef en de bevestiging dat dit precies het leven is dat we willen leven.Maart en ik hebben elkaar ongelooflijk nodig om te kunnen zijn wie we zijn. Wij kunnen en willen niet zonder elkaar. Zijn het meest gelukkig als we bij elkaar zijn.Daarvoor is het nodig om zo nu en dan niet bij elkaar te zijn.

STRIK (JE)ZELFKen je die situaties waarin je gesprekspartner invult voor jou? Ik vergelijk het met iemand die ongevraagd de veters van mijn schoenen wil strikken.Diegene hoort niet wat ik vraag, hoe duidelijk ik ook communiceer. Vanuit hun perspectief proberen ze me te helpen. Verwachten er een ‘dank je wel’ voor terug.Terwijl ik niet eens schoenen met veters draag….Ik begrijp deze gesprekken niet. We hebben allebei veters leren strikken, voor verschillende soorten schoenen. Zijn daar ook beide ontzettend goed in. Hoe zou het zijn als we deze krachten bij elkaar optellen?Dan kunnen we het pad echt samen bewandelen, ieder stevig in diens eigen stevig gestrikte schoenen. Of in mijn geval, laarzen.

HAPPY FAMILYAfgelopen dagen waren Maart en ik met onze eigen jongens, Marieke en de kleinkinderen in Centerparcs.Voordat we pleegouders werden, gingen we ieder jaar met de boys.Nu met hen als volwassenen en 2 kleinkinderen.Puur genieten, loslaten en achterover leunen.

Collin | KringloopWekelijks kun je mij vinden in een kringloopwinkel. Het struinen, kijken, voelen; ik vind het heerlijk. Het is iedere keer een mini avontuur.Bijna altijd vind ik een of andere schat, iets unieks voor een spotgoedkope prijs. Als je in mijn woonruimte op zolder het woord kringloop roept, springt minimaal driekwart van de spullen omhoog.Als mensen aan mij vragen: “wat gaaf, waar heb je dat vandaan?”, vertel ik ze in geuren en kleuren het avontuur wat eraan vooraf ging.Waar ga jij graag op avontuur?

K3Alle vier de meiden in ons huis zijn fan – in hoofdletters!Dag in dag uit luisteren, zingen, en/of neuriën ze K3 liedjes.Afgelopen weekend gingen Collin en ik met hen naar één van de concerten.Ik zag het als eentje in de categorie ‘take one for the team’ - die drukte, de hysterische vibe en die liedjes die dagenlang door mijn hoofd blijven spelen.Het was een fantastisch! Een ervaring; voor ons allemaal.Maximaal genieten van de meisjes in hun eigen K3 outfit (in mijn maat was het jurkje helaas niet te vinden). En van Collin, hun broer die net zo hard meedeed.