Lange tijd was ik daar vast van overtuigd, een overtuiging die zich vormde door mijn verleden. Toen werd ik verliefd, kreeg een relatie en kwamen we op het onderwerp een gezin stichten.
Maart, denk jij dat ik een goede moeder kan worden?
Ik zocht bevestiging en niet alleen dat, ik hunkerde ook naar vertrouwen.
Ik vroeg ook bevestiging aan God en kreeg die uiteindelijk van hem in mijn hart.
Vanaf dat moment besloot ik daarop te gaan staan. De bevestiging voelde ik, vertrouwen in mijzelf was er totaal niet.
Ik werd zwanger van Dylan, onze oudste zoon. Nog steeds herinner ik me dat gevoel hoe machtig mooi het is dat dat in mij groeide. Toen hij geboren werd, dacht ik: ik ken jou, voor jou ga ik zorgen.
Een paar jaar later kregen we Collin, een tweede zoon. Hij maakte eenzelfde liefde bij mij los, bovenop die die ik al voor Dylan voelde.
Mijn reis als moeder startte en ontvouwde zich vanuit mijn intuïtie. Ik had geen voorbeeld qua opvoeden. Vanuit daar groeide mijn vertrouwen, dat meer werd toen ik terugzag wat ik hen gaf.
Ik heb het nooit als moeilijk ervaren, ik vond het heel fijn als ze als kind boos waren. Voor mij was dat het teken: je bent niet bang, je bent niet angstig; je bent vrij!
Juist door mijn eigen verleden was dit de allermooiste bevestiging om te mogen blijven vertrouwen op mijzelf als moeder.
Het verleden gum je niet uit en zul je altijd met je meedragen. Jij hebt de keuze wat je daarvan mee wilt geven of juist niet. Het bepaald niet wie jij nu bent, wie jij wilt zijn. Ik heb het vertrouwen in mijzelf gevonden en dat laat ik nooit meer los; net als de liefde die het aandrijft.
Weet dat ook jij dat kunt en bent, prachtige vrouw en/of moeder.
Reactie plaatsen
Reacties