Paardencoaching
Alle kinderen hebben diverse vormen van therapie en hulp. De pijn en struggles waar zij mee worstelen komen ook op mij. Het zit allemaal in mij.
Dat kan ik niet allemaal alleen scheiden en behappen. Hoef ik gelukkig ook niet alleen te doen. Ik heb mijn eigen vormen van coaching.
Nadat ik met J. bij Brenda van @heelkindcoaching een sessie meemaakte, wilde ik die ook graag voor mezelf. Ik worstelde met de kaders van verantwoordelijkheid.
Het paard duwde me weg. Hard. Met zijn hoofd tegen mijn rug. Dwong me om op een andere plek te gaan staan.
Tijdens deze sessie met Brenda en haar paard regende het inzichten.
Ik bied de kinderen alles aan, geef ze alles. Ik wil hun mond open doen, ze voeren. Ik ga ver en dat doe ik ook.
Ik ben niet verantwoordelijk voor hun keuzes en geluk. Ik kan het ze niet door hun strot duwen. Dat legde ik mezelf wel op. Ik nam hun stuk verantwoordelijkheid over.
Er zat pijn onder, pijn van mij. Ik wil ze zo graag helpen. Ik dacht ook dat het zo hoorde.
Dat is waar ik mee worstelde. Het is een te grote belasting waar ik onder gebukt ging. Het is niet haalbaar. En zelfs niet nodig.
Het heeft me een rust en ruimte van binnenuit gegeven. Mijn focus ligt nu op wat ik allemaal wel kan.
Een donker stukje loste op in het licht. Toen ik stond op de plek waar het paard me wilde hebben, brak de zon door.
Reactie plaatsen
Reacties