Een avond in de week zijn Maarten en Lobat een avondje vrij. Eens in de maand neem ik de kinderen op zo'n dag mee naar mijn huis.
Wanneer ik mensen om mij heen vertel dat de kids die week bij mij eten, zie je ze denken...
7 kinderen? In jouw huis? Hoe dan?!
Soms zou ik wel eens willen dat mensen zien hoe dat er aan toe gaat. De mensen die over de galerij van mijn flat lopen en even blijven staan om te kijken hoe deze constructie in elkaar zit. Of buren die vragen; heb je een kinderfeestje?
'Nee hoor, dit is 1 gezin'.
Maar zodra de kids bij mij over de drempel stappen, weten ze precies wat er van hen wordt verwacht. Ze doen keurig hun schoenen en jas uit, pakken iets te doen wat ze hebben meegenomen van thuis en binnen 10 minuten zit iedereen harmonieus iets voor zichzelf te doen.
Ik verbaas me er iedere keer weer over hoe goed ze zichzelf kunnen aanpassen. Ze vinden het leuk om naar mijn huis te gaan, ondanks de beperkte ruimte en uiteraard het feit dat we iets makkelijks eten omdat mijn huis niet is ingericht met grote pannen of meerdere gaspitten.
Reactie plaatsen
Reacties