Ons gezin is mijn levensmissie. Iedere dag, zeven dagen per week. Ik zie waar ik naartoe wil en met dat eindpunt in zicht, ga ik recht op mijn doel af. En ik wil het hele pakket het liefst zelf doen.
Ik ontdekte onlangs dat er een bocht nodig was om voor een van de kinderen tot EN een veilige (gezins)situatie te komen EN hem verder te helpen. Ik had het zelf gekund en weet bijna zeker dat ik dan dit einddoel niet zou bereiken.
Ten alle tijden willen we het stoppen van een plaatsing voorkomen (plaatsing is een lelijk woord; we hebben het hier over het kind – het is de gangbare professionele term). De bochten staan in dit geval voor logeeradressen en netwerkopvang. En het inzicht dat we met elkaar het mooiste van pleegzorg hebben opgeteld, waarmee we toch uitkomen waar we dit kind willen hebben: de veilige situatie en alle support die hij nodig heeft.
Ik koos ervoor deze ‘bochten’ bewust in te zetten om die eindstreep te behalen. Het geeft me de ruimte en lucht om door te kunnen zetten de komende jaren.
Reactie plaatsen
Reacties